Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Moneyball

   Υπάρχουν δύο ειδών ταινίες. Αυτές που έχουν να σου πουν κάτι και αυτές που δεν έχουν να σου πουν τίποτα. Το αν θα σου αρέσει μια ταινία είναι καθαρά υποκειμενικό. Όταν ξεκίνησα να βλέπω το Moneyball νόμιζα πως δεν θα μου πει τίποτα. Διάβασα την υπόθεση που έλεγε ότι έχει να κάνει με έναν scouter του baseball που ψάχνει να βρει παίκτες για να αντικαταστήσει αυτούς που έφυγαν και χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι. Στην πραγματικότητα το έβαλα για τον Brad Pitt και τον Jonah Hill (κυρίως γι αυτόν) για να δω γιατί είναι και οι δύο υποψήφιοι για Όσκαρ και για να δω γιατί και το Moneyball είναι υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας.
   Έτσι λοιπόν, έβαλα την ταινία και ξεκίνησα να βλέπω. Όταν η ταινία τελείωσε είχαν περάσει δύο ώρες και κάτι και εγώ παρόλο που ένα μεγάλο ποσοστό δεν το κατάλαβα (είπαμε έχει να κάνει με baseball αλλά το clue είναι ότι έφυγαν καλοί παίκτες και πήρε μικρότερους με παρόμοια ποσοστά(;) ή κάτι τέτοιο) μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Δεν ξέρω αν αξίζει το Όσκαρ και έχοντας δει μόνο το Tree Of Life από τις άλλες υποψηφιότητες θα έλεγα ότι μάλλον δεν θα το κερδίσει (αλλά ποτέ δεν ξέρεις με αυτούς τους Αμερικάνους). Αυτό που ξέρω είναι ο Jonah Hill δεν είναι μόνο φοβερός κωμικός είναι γενικότερα πολύ καλός ηθοποιός. Για σκηνοθεσίες, φωτογραφίες και λοιπά δεν μπορώ να πω γιατί δεν ξέρω και δεν θέλω να το παίξω ειδικός.
  Εν ολίγοις, το Moneyball λόγω του θέματος που έχει δεν έχει να πει τίποτα σε κανέναν, παρόλα αυτά είναι μια πολύ καλή ταινία με πολύ καλούς ηθοποιούς. Το πιθανότερο είναι σε μερικά χρόνια να τη βλέπουμε Κυριακές μεσημέρι στο Mega τρώγοντας τα ντολμαδάκια της μαμάς (όπως τις περισσότερες ταινίες που έχουν να κάνουν με το baseball).


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Προτεραιότητες

Είναι σημαντικό να βάζεις προτεραιότητες στη ζωή σου. Να ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Να βάζεις στόχους και να τους κρατάς μέχρι να τους πραγματοποιήσεις. Να αγωνίζεσαι γι αυτούς και μην τα παρατάς no matter what. Έτσι, παρατήρησα ότι είχα αρκετό καιρό να γράψω στο blog μου. Κοντά στους 3 μήνες. Και η αιτία είναι τα παραπάνω...και αυτό:

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Βαρεμάρα

Είμαι άνθρωπος που βαριέται. Πολύ. Δεν ξέρω σε τι οφείλεται (ναι, βαριόμουνα και δεν έκανα τίποτα και πριν την ανεργία) αλλά θα μπορούσα να κάθομαι μέσα και να μην κάνω τίποτα μέχρι να πεινάσω, να σηκωθώ να φάω και να πάω να χέσω...και μετά να συνεχίσω να μην κάνω τίποτα. Anyway, βαριέμαι να γράφω τώρα, πάω να συνεχίσω να μην κάνω τίποτα.

Υ.Γ. 1 : Διάβασα το πρώτο βιβλίο από το "Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου" (το Game of Thrones, ντε!) και επειδή δεν είμαι κανάς χίπστερ για να λέω μαλακίες του τύπου "Το βιβλίο είναι καλύτερο από τη σειρα" ή "Εγω διάβασα το βιβλίο πριν δω τη σειρά" (που δεν το έκανα, απλά ήθελα να κράξω αυτούς που το λένε) ή τέλος πάντων that kind of bullshit, έχω να πω ότι ήταν πολύ καλό και ναι, η σειρά είχε πολλές διαφοροποιήσεις αλλά θέλω να πω σε όλους όσους κράζουν τη σειρά επειδή δεν είναι πιστή στο βιβλίο FUCK OF DIE!